نوحه شهادت امام مجتبی(ع)
آه و واویلا، صد آه و واویلا2
می رود دلخون، حسن(ع) از دنیا2
_____________________
تشت پر از خون، زاری خواهر
زینب محزون، می زند بر سر
آه و واویلا...
______________________
جان بسوزد بر، غربت مولا
خانه اش گشته مرکز اعدا
همسرش داده، زهر کین شوهر
وای از این دنیا، وای از این همسر
آه و واویلا...
_________________
کس نمی گشته، همکلام او
بوده بی پاسخ، هر سلام او
صالح ناچار، شاه بی لشگر
زخمی جهل وضربه خنجر
آه و واویلا....
___________________
دیده او مادر، بر زمین افتاد
گویی آن لحظه، مجتبی جان داد
صورت مادر، سیلی نامرد
شاهدی کوچک، با دلی پر درد
آه و واویلا...
____________________
دفن روزانه، دشمن حیدر
تیر وتابوت و، لاله گون پیکر
قبر تاریکش بی حرم باشد
کی شود قبرش محترم باشد
آه و واویلا....
شعر:اسماعیل تقوایی
- سه شنبه
- 13
- مهر
- 1400
- ساعت
- 8:8
- نوشته شده توسط
- اسماعیل تقوائی
- شاعر:
-
اسماعیل تقوایی
ارسال دیدگاه