◾یک منبر روضه‌ی
◾امام عسکری(ع)

شرار آتش سوزان فتاده بر جگرم
کجایی‌ای‌گل‌نرجس کجایی‌ای‌پسرم

غریب و یکه و تنها میان شهر غریب
بیا بیا بنشین لحظه ای کنون به برم

عطش ز لعل لبم شعله‌ور شده از زهر
ببین ز کینه عدو زد شرر به بال و پرم

به یاد لعل لب خشک ساقی حرمم
به‌خون‌نشسته‌ازاین‌غصه‌دیدگان‌ترم

به یاد جد غریبم غریب‌تر شده ام
از این قفس به تمنای روی او بپرم

لبم ز سوز عطش خشک گشته ولی
نخورده‌چوب،من این درد را کجا ببرم

تمام‌سهم‌من‌این‌است‌روضه‌خوان بشوم
در این‌زمان‌که به زانو گرفته‌ای تو سرم