مناجات
ای خالق اعلا تو را من می پرستم
قالو بلی گوی تو از روز الستم

گفتی که شکرت نعمتم افزون نماید
اما نمک خوردم نمکدان را شکستم

دلگرمیم لا تقنطو من رحمت ا..
آویزه ی گوشم بود تا زنده هستم

حائز نبودم من شروط بندگی را
اما به لطف بیکرانت دل ببستم

ای از رگ گردن به من نزدیکتر تو
من بنده ی بیچاره ای در دوردستم

بر من نه با عدلت، با رحمت نظر کن
گر روز محشر آیدم خالیست دستم

شعر:اسماعیل تقوایی