مــــن   دلــــخسته   غــــریب   وطـــــــنم
پـــــــــــاره   قــــلب   پیمبر   حـــــــــسنم
نـــــــگذارید    بـــــــفهمد    زیـــــــــــنب
کــــــــه چـــــــــرا غرق به خون شد کفنم
تــــــــــیرها را بکشید از بدن و از تابوت
تــــــــا  ز تـــــابوت همانا بدن آید بیرون
نـــــــــــگذارید که زینب برود سوی بقیع
تــــرسم از غصه روانش ز تن آید بیرون
هــــر که از اب کند رفع عطش در عجبم
این چه آبی است که بنمود چنین تشنه ترم
جـــــــــــگرم پاره ز زهر و بدنم پاره تیر
ارمـــــغانی است که من در بر مادر ببرم
کــــــــــاش چون فاطمه شب شوم تا نشود
تـــــیر  بــــــاران بدنم پیش دو چشم پسرم
منبع :باب الحرم