یک جرعه غزل ناب
در مدح مولانا امام مجتبی(ع)
درکرمخانه‌ی تو نور خدا میبینم
یادراین‌سفره‌ی‌پرفیض صفامیبینم
سائل‌سفره‌ی‌پرفیض‌توعالم شده‌است
من ز دست کرمت جود و عطا میبینم
کرمت شامل عالم شده ای روح کرم
چون ز رفتار کریمانه وفا میبینم
ای کریم بن کریم عبد خطا کار توام
من ز تو بخشش هرگونه خطا میبینم
توزعرش‌آمده‌ای عرش تراخاک‌رهست
ز سر کوی تو من عرش خدا میبینم
صلح توجنگ‌خموش‌است‌به‌تیغ‌غربت
من ز جنگ جملت کرببلا میبینم
حرمت سینه‌ی عشاق جگرسوز شده
که ز سوز جگرت روح دعا میبینم
(هردم‌از روی‌تونقشی زندم راه‌خیال)
من در این درد جگرسوز دوا میبینم
#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza
- شنبه
- 27
- فروردین
- 1401
- ساعت
- 20:41
- نوشته شده توسط
- م-مطلق
- شاعر:
-
مرتضی محمودپور
)
ارسال دیدگاه