بی سرپناهم سرپناه از دست دادم
بی تکیه گاهم تکیه گاه از دست دادم
من روسپیدی بهارمغفرت را
پاییز با روی سیاه از دست دادم
من هرچه را با دل به دست آورده بودم
با یک نظر با یک نگاه از دست دادم
من اشک هایم این قدیمی همسفر را
همچون رفیقی نیمه راه از دست دادم
هی رزق هی روزی مقدر کردی اما
هی با خطا هی با گناه از دست دادم
سهم من از مهمانیت شد نان حسرت
این ماه را هم غرق آه از دست دادم
- یکشنبه
- 11
- اردیبهشت
- 1401
- ساعت
- 15:59
- نوشته شده توسط
- احسان مشفق
- شاعر:
-
محمود یوسفی
ارسال دیدگاه