به عشق سلطان(امام رضا ع)
رفتم از شهر تو و پيش تو جا مانده دلم
پيش تو مانده و از سينه جدا مانده دلم
پر گرفتن به هواي تو چه حالي دارد
چون كبوتر به همان حال و هوا مانده دلم
پشت آن پنجره افتاده و بر گردن خود
رشته اي بسته به اميد شفا مانده دلم
گره كور مرا معجزه ات داد شفا
مات اعجاز تو اي عقده گشا مانده دلم
گر جدا از تو نگرديد دلم حق دارد
روزگاري ز تو دلدار جدا مانده دلم
گرچه با دست پر از پيش تو بر ميگردم
در كنار حرمت چون فقرا مانده دلم
گرچه دل بود همه دار و ندارم غم نيست
شكر و صد شكر كه در كوي رضا مانده دلم
گفتم اسباب سفر جمع كنم با دقت
راه افتادم و اي واي كه جا مانده دلم
"سيد فريد احمدي"