زمزمه شب تاسوعا با امام زمان و گریز به شهادت و مصائب حضرت اباالفضل العباس (ع)

«بند اول»

سلام ای مهربون آقا

شما که کل احساسی

کنار قتلگاهی یا

کنار کف العباسی

-

کجایی ای پناه من

دل من مست و مدهوشه

کنار خیمه گاهی یا

پایین پای شش گوشه

-

کجایی یوسف زهرا

کجایی دلربای من

اگر که صحن عباسی

دعایی کن برای من

بیا آقا بسه دوری تو با هجران دلای مارو سوزوندی

میشد کاشکی میومدی خودت امشب برامون روضه میخوندی

«بند دوم»

میدونم کربلایی تو 

بگو از حالِ تاسوعاش

ما که قسمت نشد باشیم

میون کربلایی هاش

-

بیا ماگریه کن میشیم

بخون مولا تو غمنامه

بگو از غصه ی عباس

خودت بعد از امان نامه

-

بگو از حال دلتنگیش

بخون که دل شده بیتاب

از اینکه زیر لب میگفت

شدم شرمنده ی ارباب

خودت آقا بخون روضه اگر که رفتی تویه خیمه ی آخر

ز حال زار ِ رباب و بگو تو از تلظی کردن اصغر

«بند سوم»

بگو از خشکی لب ها

بخون احواله رقیه

بگو از قحطی آب و 

بگو بی حاله رقیه

-

ولی با اینکه بی حاله

نشسته پیش گهواره

لالایی میگه تا اصغر

بخوابه تویه گهواره

-

ولی امشب شب ِ عشق و

شب شور است و احساسه

بخون که این دلم تنگه

غم حضرت ِ عباسه

تو میدونی چی شد سقا چطور با هیبتش افتاد

بدون دست از اون مرکب به روی صورتش افتاد

«بند چهارم »

امون از اون دمی که پاش

تویه بند رکاب گیر کرد

مرکب ، رم کرد و راکب رو

تو نخلستون زمین گیر کرد

-

امون از تیر تو چشمش

که مثل ابر  خونباره

تمام آبروش رو خاک

میریخت از مشک صدپاره

-

یه شیر زخمی رو تنها 

تموم اهل لشکر زد

یکی با سنگ وتیغ و تیر

یک سر نیزه بد تر زد

امون از اون تنی که شد مث نیزاره تو صحرا

رو خاک افتاد گذاشت آخر سرش رو چادر زهرا

«بند پنجم »

حسین اومد ولی با غم

کناره صاحب پرچم

ولی به خیمه ها برگشت

با قدی که شده بود خم

-

حسین بر صورت اصحاب 

اومد و بوسه زد اما

نبوسید چون نمونده بود

چیزی از صورت سقا

-

حسین برگشت نگاه اما

به اونها که زدن میکرد

یک اومد با سر نیزه

تنش رو زیر و رو میکرد

فدای اون سری که شد ز رأس مرکب آویزون

همش هی دست به دست میشد میچرخید تویه اون میدون

✍?رامین برومند(زائر)