روز عاشورا سیه مستان مست
نقد جان دادند بر عهد الست
هر یکی تهلیل گو با پیچ و تاب
عربده جویی نمود و مست برست
وقت آن شد تشنه لب سردار عشق
بر مطاف خویشتن احرام بست
طوف اول آن سیه مست بلا
در حریم کبریایی داد دست
طوف دوم حاجی حجاج عشق
در حرم از قید دست چپ برست
طوف سوم مشک آبش پاره شد
رشته ی صبر دلش ازهم گسست
طوف چهارم پرچمش شد سرنگون
بر جبینش تیر اهل کین نشست
طوف پنجم زانوانش شد بلند
قامتش را دال کرد آن سرو شست
تیر کین را تا برآرد از جبین
اوفتاد عمامه ی آن می پرست
طوف ششم از جفای محتسب
کاسه ی جام سر سقا شکست
طوف هفتم بند شد پا در رکاب
عاشقان را این چنین مستی خوشست
فاطمه (س) فرمود حجت شد قبول
ای حسینم را بهین سقای مست
عشق شبگیری مرا (شبگیر)کرد
سوختن آموختم از سال شصت
- پنج شنبه
- 13
- مرداد
- 1401
- ساعت
- 18:43
- نوشته شده توسط
- احسان مشفق
- شاعر:
-
شبگیر تبریزی
ارسال دیدگاه