مگه دریا می‌اُفته تو خشکی
مگه صحرا حریف این دریاس
مگه عباس هم زمین می‌خوره
باورش سخته واسه من عباس
ای به قربون چشمای زخمیت
کو دو تا دست تو علمدارم
اگه تنهام بذاری تو این دشت
من به کی خیمه ها رو بسپارم
پاشو بازم کفیل زینب باش
پاشو اهل حرم رو آروم کن
پاشو تکلیف دشمنامونو
با یه اخم نگات معلوم کن
سخته واسه رقیه دوری تو
چه جوابی بدم اگه پرسید
نگران حرم باشم یا تو
منو تنها نذار تو این تردید
پهلوون پاشو که غمت دیگه
کمر آسمونو تا کرده
سورو سات یه غارتو دشمن
تو حرم بعد تو به پا کرده
رحم کن به من و غریبی من
بین بی رحما قد کمون شدم
کی بشه تکیه گاه خواهرمون
وقتی من غرق خاک و خون شدم
وقتی دشمن نشست رو سینه ام
گریه ی خواهروچه کار کنم
وقتی خنجر حیا نکرد از من
ناله ی مادرو چه کار کنم
بعد تو دشمنم جسور می‌شه
خیمه هامونو شعله ور می‌کنه
سنگ و چوب و عصا رو که بزنه
نعل اسبا رو تازه تر می‌کنه
- شنبه
- 15
- مرداد
- 1401
- ساعت
- 8:57
- نوشته شده توسط
- feiz
- شاعر:
-
سعیده کرمانی
ارسال دیدگاه