آرام شد دلم که رسیدم به هیئتت
مدیون لطف حقّم و ممنون دعوتت
اینجا همیشه یاد خدا موج می زند
اصلاً خداست بانی شبهای هیئتت
از کودکی که با غم تو آشنا شدم
یک دم نشد دریغ زحالم عناییت
من تاخدارسیده ام ای کشتی نجات
از قعر جهل خویش ، به نور هدایتت
ای قبله گاه عارف و عامی حریم تو
پُر مشتری تراست ز جنت زیارتت
مقصود، بندگی ست بهشت برین که نیست
این است سِرِّ این همه جولان ِعزتت
ای کاش با تو خلق جهان آشنا شوند
حیف است بی نصیب شوندازکرامتت
یادامام(ره) وعطر شهیدان همیشه هست
هرجا که هست روضه ی جانسوز غربتت
تاهست فیض اشک غمت روزی ام چه غم
باران رحمت است سرشک مصیبتت
ماندندعرشیان همه حیرانت ای حسین(ع)
حیران صبر بی حد و مبهوت طاقتت
گودال بود وپیکر پاکت به خاک وخون
گودال بود و سجده شکر و رضایتت
لب تشنه سر برید تو را دشمنت ولی
غافل که شد غروب دهم ، صبح دولتت
- یکشنبه
- 23
- مرداد
- 1401
- ساعت
- 14:32
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
علی ساعدی
ارسال دیدگاه