خُسوفِ هِجر گرفته است نورِ ماه مرا
به سمتِ کوچه ی ظُلمت کِشانده راه مرا
به خطِّ روشنت ای "طَلعَتَ الرَّشیده ی"من
به نام خویش بزن نامه ی پگاه مرا
دعای بینِ طُلوعِین را مگیر از من
مگیر وقتِ سحر فِیض گاه گاه مرا
بنای وصل..،پریشانی دمِ صبح است
سحر..،خراب نما حالِ روبه راه مرا
برای آنکه به پای تو خوب گریه کُنم
ز آب پُر بکن این کاسه ی نگاه مرا
چِقَدر اشک به پای تو سربریده اَم...
بیا قبول نَما کُشته ی سپاه مرا
کسی به غیر تو بار مرا محل نگذاشت
همیشه شانه ی تو می کِشد گناه مرا
چُنان پدر که به روی پسر نیاورده
تو هم ندیده ای انگار اشتباه مرا
برای جُون شدن،نوکر تو آماده است
فقط نگاه بکن چهره ی سیاه مرا!
به زیر سقفِ حسینیّه حال من خوب است
خدا کند که نگیرند سرپناه مرا
به حق آهِ دمِ قتلگاهِ مادرتان...
بلند تر بنمائید آه،آهِ مرا
▪️
▪️
سنان به‌دست به گودال پا گذاشت "سنان"
خدا به خیر کند حلق پادشاه مرا...
- شنبه
- 29
- مرداد
- 1401
- ساعت
- 9:11
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
بردیا محمدی
ارسال دیدگاه