مانده است ز فرصتم دراین دنیا کم
لب تشنه ام و بضاعت دریا کم
روضه است پناه ما، بیا از سر ما..
یارب مکن این سایه ی طوبا را کم
هرکس که رسید توپناهش دادی
در مجلس روضه ات نیامد جا کم
ما بغض که کردیم نوشتی گریه
حرفی نزدی زیاد باشد یا کم
وسع کم مابه وسع زهرا خورده
کم نیست کنار برکت زهرا کم
یک عمر زمن طی شد و حالا مانده
در نامه ی نوکریم یک امضا کم
تو رحمت مطلقی و از پیکر تو
بردند ولی نشد ازین معنا کم
فرمود که گریه مرهم زخم من است
باگریه کنم جراحت ازمولا کم
یارقیه
والله که شام را به هم میریزم
مویی بشود گر از سر بابا کم
زینب نگذاشت تا در آن بزم شود
یک دخترت ازباقی دخترها کم
- دوشنبه
- 31
- مرداد
- 1401
- ساعت
- 12:35
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
حسین قربانچه
ارسال دیدگاه