دلتنگ اربعین

چون ابر در فراق تو بارانی ام حسین

از سر گذشته گریه ی پنهانی ام حسین

. 

دستم گرفته ای و رهایم نکرده ای

ای کشتی نجات مسلمانی ام حسین

. 

بر فطرس ملک هم از این فخر میکنم

دور سرت اگر که بگردانی ام حسین

.

یا اینکه نذر موی علی اکبرت کنی

پایین پا تصدق و قربانی ام حسین

.

من هم شبیه حرّ زمحبت بغل بگیر

یک لحظه کن نظر به پشیمانی ام حسین

.

بهر شفای زخم تنت گریه میکنم

تا وقت مرگ تا دم پایانی ام حسین

.

کم گریه کرده ام ز غمت بین روضه ها

بگذر تو به عقیله ز نادانی ام حسین

.

با دوری از حرم که مرا امتحان مکن!!!

دلتنگ تر نکن که بسوزانی ام حسین

.

مانند شهر جنگ زده ام از غم فراق

افسرده حال از سر ویرانی ام حسین

.

گرچه بدم ولی که تو راضی مشو دگر

بر این قدر بی سر و سامانی ام حسین

.

ابرو گره مکن تو که تبخال میزنم

اینبار هم نخواه بترسانی ام حسین

.

*آزاد کن که پر بزنم اربعین حرم

ایران نکن دوباره تو  زندانی ام حسین!*

.

دلتنگ چای بین طریق عراقی ام

دلتنگ خستگی و پریشانی ام حسین

.

من “زائرت” که میشوم آقا تو هم بیا

در وقت مرگ آن دم‌ بحرانی ام حسین

✍?رامین برومند(زائر)

۱۴۰۱/۰۶/۰۴

zaer.poet@