مادر زهرا سلام حق به تو مادر
فاطمه آورده اي براي پيمبر
سيب بهشت خداست در کف دستت
کآيد از او بوي ذات خالق اکبر
بيت نبوت نداشت مثل تو بانو
مادر گيتي نزاده مثل تو دختر
عقل به حيرت فتاده اينکه تو زادي
حضرت زهراست يا محمد ديگر
دسته گل آورده اند خيل ملايک
بهر تو از آيه هاي سوره ي کوثر
مخزن غيب خداي عز و جل را
گوهر نابي نبودي از اين بهتر
اينکه تو زادي بود تمام محمد
وينکه تو داري بود بتول مطهر
ليله ي قدرت مبارک است خديجه 
قدر بدانش به حق خالق اکبر
طينتش از ميوه ي بهشت الهي
قابله اش مريم است و ساره و هاجر
سينه ي موساست طور معرفت او
روح مسيحا کشد به محضر او پر
حبل متين نجات ماست همانا
رشته اي از چادرش به عرصه ي محشر
فاطمه يعني تمام صورت قرآن
فاطمه يعني کمال احمد و حيدر
هر چه فشانند دُر، کم است به وصفش
خواجه ي اَسرا مگر فشاند گوهر
کوثر و طاها و قدر و نور بخوانيد
کآمده در شأن او ز حضرت داور
شک نکند کس، حقيقتي است مسلّم
اينکه به او متکي است، فاتح خيبر
گردون بي نام اوست، پايش در گل
خلقت بي مهر اوست، خاکش بر سر
تا که شود جاي پاي فضه ي زهرا
رشک برد بر مدينه وادي مشعر
دخت پدر پرور است و امّ ابيها
بلکه فِداها به وصف اوست مکرر
احمد گويد مراست، روح دو پهلو
حيدرگويد مراست، همدم همسر
خالق گويد مراست گوهر مکنون
قرآن گويد مراست سوره ي کوثر
حوا گويد مراست فاطمه بانو
مريم گويد مراست فاطمه رهبر
بر در بيت الولاش برده توسل
جن و ملک سر به سر ز ايمن و ايسر
قدر و شرف بين که پنج بار شب و روز
احمد مرسل کند زيارت اين در
دل برد از صد هزار يوسف مصري
گر نظري افکند به صورت قنبر
مُلک الهي پر از ذَراري زهراست
تا که شود کور چشم دشمن اَبتر
کيست به جز او که زينب آرد و کلثوم 
کيست که چون او شُبير زايد و شبّر
اي صلوات خدا و خلق هماره
بر تو و نسل مطهر تو سراسر
دختر پيغمبري و مادر بابا
اي پدر و مادرم فداي تو دختر
عطر بهشت خداست در نفس تو
روح محمد زبوي توست معطر
تو ز علي هستي و علي بود از تو
ختم رسل عاشق شما زن و شوهر
گر همه هفت آسمان شوند صحيفه
مدح تو نايد ز خلق اول و آخر
ملک وجود از قدوم توست مصفا
باغ جنان با تبسم تو منور
عالم هستي فنا و نور تو باقي
صادر اول خدا، وجود تو مصدر
روزي «ميثم» ثناي توست هماره
لطف توأش بوده از نخست مقدر