قسمت می دهم به حق خودت
رهسپارم کنی به سوی حرم
عوض این دوسال دوری را
میزنم بوسه ها به روی حرم
صورتم خیس گریه شد بعدش
مینشینم به گفتگوی حرم
مثل یک تشنه ی رسیده به آب
میخورم باده از سبوی حرم
تا شوم مستِ لحظه های وصال
میزنم دل گره به روی حرم
آبروی مرا نریز و بخر
چون منی را به آبروی حرم
ای پذیرای حُر مرا بپذیر
ندهم جان در آرزوی حرم
تا به کی غرق درد و غم باشم
می‌شود اربعین حرم باشم...
- دوشنبه
- 21
- شهریور
- 1401
- ساعت
- 13:38
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
محمد حبیب زاده
ارسال دیدگاه