زمزمه شهادت امام رضا(ع)
بود افتان وخیزان وعبا بر سر کشیده
ندیمش تا کنون مولای خود اینسان ندیده

خدا نگذرد، ز مأمون دون، که مسمومش نموده
ز روی جفا، به زهری گران، توان از او ربوده
علی یا علی، علی یا علی، علی موسی الرضا جان٢
_________________________________
میان حجره ای مولا رصا در پیچ وتاب است
غریب وبیکس وتنها بود، حالش خراب ایت

اثر کرده زهر، دهان پر زخون، بسوزد جان برایش
به امن یجیب، کند ناله و، بخواند او خدایش
علی یا علی....
_________________________________
دم آخر بود، او گشته دل، تنگ جوادش
ز درگاه خدا، دیداراو، باشد مرادش

به امر خدا، جواد آمده، کنار او نشسته
گرفته سرش، بانوی خود، غمین ودلشکسته
علی یا علی...
___________________________________
به پایان صفر،دل می کند، میل خراسان
که ریزد اشک خون، در ماتم، آن جان جانان

گدایت منم، طلب کن مرا، تو ای شاه خراسان
شوم زائر و، عزادار تو، بنالم از دل وجان
علی یا علی....

شعر:اسماعیل تقوایی