در رثای مرحوم مؤیِّد

آنکه به وادی شعر کردست دُر فشانی
سید رضا مؤیِّد، گردید آسمانی

این ذاکر خدا جو، این شاعر زبر دست
عمری در این دوحیطه، بنموده دلستانی

درگاه آل طاها، درگاه نوکری اش
با نوکری در این در گردیده جاودانی

آثار مانده از او، همواره ماندگار است
محبوب می شود در، هر دوره وزمانی

فخرش همیشه این بود، من خادم الرضایم
گیرد به حشر دستش، مولای مهربانی

شعر:اسماعیل تقوایی