زد شرر به جان ها،داغ ام کلثوم
بوده همچو زینب،او غریب و مظلوم
راحت شده از غم ها
رفته او سوی زهرا
وای من از این غم۲
می رود ز دنیا،نور چشم زهرا
در سوگ غم او،شد مدینه غوغا
بزم ماتمش برپاست
در جنان غمین زهراست
وای من از این غم۲
دیده همچو زینب،سوز کربلا را
خونجگر کشیده،رنج و ابتلا را
دیده کربلا غوغاست
پرپر همه ی گل هاست
وای من از این غم۲
او غریب و تنها،دیده نور عینش
دیده روز عاشور،غربت حسینش
گل ها همه شد چیده
سرها شده ببریده
وای من از این غم۲
دیده اکبرش را،گشته اربا اربا
با پیکر صد چاک،در خون گل لیلا
زین مصیبت و ماتم
قامت حسین شد خم
وای من از این غم۲
زین همه مصیبت،قلب او کباب است
دیده تشنه ی آب،کودک رباب است
دیده غرق خون اصغر
همچو گل شده پرپر
وای من از این غم۲
دیده ای که دستی،بر روی زمین است
با عمود آهن،بشکسته جبین است
یار مؤمنین عباس
شد فدای دین عباس
وای من از این غم۲
دیده ای حسین و،آن وداع آخر
رفتن به میدان،گریه های خواهر
دیده ای دل سوزان
رفت حسین سوی میدان
وای من از این غم۲
دیده ای حسینت،از فرس فتاده
شد نقش زمین و،از نفس فتاده
شمر دون دلش بشکست
روی سینه اش بنشست
وای من از این غم۲
دیده ای که قاتل،خنجرش کشیده
از قفا سرش را،شمر دون بریده
افتاده حسین بر خاک
غرق خون تن صد چاک
وای من از این غم۲
- پنج شنبه
- 29
- دی
- 1401
- ساعت
- 12:36
- نوشته شده توسط
- فاطمه سرسخت
- شاعر:
-
رضا یعقوبیان
ارسال دیدگاه