از روز اول عمر،سایل این درم من
ریزه خور سرای،موسی بن جعفرم من
واویلتا واویلا۴
ای عاشقان دوباره،امشب به شور و شینم
با این دل شکسته،مهمان کاظمینم
واویلتا واویلا۴
بودی همیشه شادان،از لطف خاص یزدان
از کینه های هارون،بودی به کنج زندان
واویلتا واویلا۴
تو را به وقت افطار،چه ظالمانه می زد
بر بدن نحیفت،با تازیانه می زد
واویلتا واویلا۴
در کنج حبس دشمن،روی تو گشته نیلی
چون فاطمه کبود است،رخت ز ضرب سیلی
واویلتا واویلا۴
درد و محن ز دشمن،درون سینه داری
سوزی به روی دل از،داغ مدینه داری
واویلتا واویلا۴
سندی به زهر کینه،آتش زده به جانت
سوزانده قلب و سینه،تا مغز استخوانت
واویلتا واویلا۴
جانت ز ظلم دشمن،رسیده بر لب تو
بر جان رسد نوای،خلصنی یا رب تو
واویلتا واویلا۴
این غم به قلب زارم،آتش زده دوباره
جسم عزیز زهرا،بر روی تخته پاره
واویلتا واویلا۴
شهید ظلم اعدا،راحت شدی ز غم ها
رفتی ز دار دنیا،مهمان شدی به زهرا
واویلتا واویلا۴
زنم همیشه فریاد،زین همه ظلم و بیداد
مانده سه روز جسمت،بر روی جسر بغداد
واویلتا واویلا۴
کاظمین در عزایت،شد همچو روز عاشور
در کربلا به مقتل،پیچیده نفخه ی صور
واویلتا واویلا۴
جدت به کربلا شد،غلتان به خون تپیده
زینب کنار جسمش،گریان و قد خمیده
واویلتا واویلا۴
آقا پس از شهادت،جدا نشد سر تو
کسی نزد پس از تو،سیلی به خواهر تو
واویلتا واویلا۴
- سه شنبه
- 25
- بهمن
- 1401
- ساعت
- 11:41
- نوشته شده توسط
- فاطمه سرسخت
- شاعر:
-
رضا یعقوبیان
ارسال دیدگاه