آسمان روی سرم آوار شد
روزهایم بی تو شام تار شد
من که خود کوه غم و صبرم ببین
بعد تو بابا غمم بسیار شد
بوی مادر خانه را پر کرده است
بستر تو روضه خوان یار شد
بی رمق در بین بستر بودی و
آه با بغضت نفس دشوار شد
خون دل می ریخت از فرق سرت
از همان هتکی که در انظار شد
مرهم زخمت رسید آخر پدر
تا که گفتی لحظه ی دیدار شد
خسته بودی از عذاب پشت در
آتشِ بر جان تو دیوار شد
بیشتر از ضربت شمشیر، باز
دردهای کهنه ی مسمار شد
دست هایت بسته بود و می زدند
سهمت از دنیا چقدر آزار شد
تازیانه دست بردارش نبود
قنفذ آمد تازه دست به کار شد
یاس را با پا لگد کردند وای
پیش چشم تو چه با رخسار شد
غصه ی سی ساله بابا شد تمام
داغ تنهایی من تکرار شد
گفتی از وقتی که وای از شهر شام
درد زینب غصه ی بازار شد...
جابر عابدی
چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲
#شهادت_مولا #حضرت_علی_ع #رمضان #شب_قدر #جابر_عابدی #صابر_عابدی #خادم_کاشانی
- پنج شنبه
- 24
- فروردین
- 1402
- ساعت
- 3:4
- نوشته شده توسط
- قاصد
- شاعر:
-
جابر عابدی
ارسال دیدگاه