شنیدم توبهٔ بی ادعا را زود می‌بخشی
گنهکارانِ با حُجب و حیا را زود می‌بخشی
همان‌هایی که اهلِ اشک و اقرارند؛ نه طغیان
به قرآن! عاصیانِ با صفا را زود می‌بخشی
طلبکارانِ از تو؛ حیف که این را نمی‌دانند
بدهکارانه نیکوکارها را زود می‌بخشی
دعای افتتاحِ تو، عجب حالِ بکا دارد
سحرگاهان که اشکِ بی‌صدا را زود می‌بخشی
به «أُدعوني» قسم، حاجاتِ اهل سجده را فوراً
اجابت کرده و اهلِ دعا را زود می‌بخشی
برای توبه گرچه دیر می‌آییم اما تو
دقیقاً لحظهٔ افطار، ما را زود می‌بخشی
به اَمراضِ وجودی بی تعلّل می‌دهی درمان
گرفتارِ به انواعِ بلا را زود می‌بخشی
همین «أَلعفو» می‌گویند مرهم می‌گذاری و
به بیمارانِ نفساني شفا را زود می‌بخشی
نمی‌دانم چه سرّی هست بینِ این همه سائل
گدایانِ علي-موسی الرضا را زود می‌بخشی
به عشقِ آن سلام ِ اولینِ رو به شش‌گوشه
همیشه زائرانِ کربلا را زود می‌بخشی!
- پنج شنبه
- 31
- فروردین
- 1402
- ساعت
- 12:13
- نوشته شده توسط
- فاطمه سرسخت
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه