یا صاحب الزمان

دریاب عاشقان را ای صبح روشنایی
از ظلمت ستمها مارا بده رهایی

خورشید وماه وانجم از شرم رو بگیرند
در آنزمان که جانا برما تو رو نمایی

در کوی انتظارت هرجمعه دیده بر ره
داریم تا که شاید ازغیبتت در آیی

ای مژده ی بهاران، سبزی روزگاران
بازآ که بی تو دنیاست، دنیای بی صفایی

هرجمعه گوشهامان رو سوی مکه دارد
شاید رسد به آنها از سوی تو نوایی

مشتاق دیدن آن روی خدانماییم
عجل علی ظهورک ای حجت خدایی

بسیار جان عاشق بی تو زتن بر آمد
دیگر روا نباشد ما را چنین جدایی

تو آخرین قمر از اقمار هشت وچاری
دلها اسیر عشقت، از بسکه دلربایی

شافی درد هجران باشد ظهورت آقا
تو صاحب الزمانی،مارا تو مقتدایی

بازآ امید عالم ای منجی بشرها
مارا نما بسوی اصلاح رهنمایی

ای عامل تحقق بر وعده ی الهی
موعود اولیا و مقصود انبیایی

گر توبیایی آقا، دور ستم سر آید
از حق بسوی مظلوم،تو هدیه وعطایی

درد فراق مولا،بس جان خراش باشد
ذکر لبان ما شد، یابن الحسن کجایی

شعر:اسماعیل تقوایی