اینکه می بینی مرا در شور و شین
بر لبم جاریست عمری یا حسین
گر لب تشنه عزادارم به شور
بر دلم دارم تمنای ظهور
با حضور حضرت صاحب زمان
می سرایم مرثیه بر روضه خوان
پیرهن کردم تنم در ماتمش
سینه زن هستم دمادم از غمش
سالها بر درگهش من نوکرم
چون کبوتر پر شکسته بی پرم
فخر من بوده که هستم ذاکرش
گریه کردم در عزا چون خواهرش
سالها با چای روضه اشک و آ ه
طبل و سنج اش را زدم در دسته ها
این سیاهی تنم از چادری است
که میان کوچه ها بر حق گریست
خلعت از زهراست بهر شیعیان
داده مادر هدیه بر پیر و جوان
گر به گوش جان رسد نام حسین
اشک جاری می شود از هر دو عین
با حسین از کودکی گشتم بزرگ
گر چه ناچیزم ز تو هستم بزرگ
ساقی از نام حسین گیرد شفا
بال و پر داده به فطروس طفل ما
روضه خوان جبریل قبل از خلقتش
آ دم و خاتم گریست بر ماتمش
- دوشنبه
- 26
- تیر
- 1402
- ساعت
- 21:46
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
رسول چهارمحالی
ارسال دیدگاه