ای وجودت قرار ثارالله

ابرویت ذوالفقار ثارالله

قامتت افتخار ثارالله

همه دار و ندار ثارالله

مهربان قبیله ی احساس

السلام و علیک یا عباس

_______________________

ریسمان الهی محکم

صاحب اقتدار و هم پرچم

مات چشمان تو همه عالم

با وجود تو دل ندارد غم

کاشف الکرب سیدالشهدا

ای به قربان تو همه دنیا

_______________________

ما حسینی شدیم فقط با تو

مونسی هم نداریم الا تو

ما همه قطره ایم و دریا تو

ما همه تشنه ایم و سقا تو

تشنه ی لطف و جود و احسانت

تشنه ی دیدن دو چشمانت

_______________________

خوش قد و قامتی و رعنایی

فوق العاده ترین و زیبایی

باب حاجات خلق دنیایی

عشق ما ها و ارمنی هایی

غیرت از ازل گرفتارت

تا قیامت کرم بدهکارت

_______________________

چه بگویم ز بس که غوغایی

نوکری کرده ای در آقایی

در خصائص مثال مولایی

سومین بچه شیر زهرایی

داده مادر ز کودکی ام یاد

وقت مشکل تو را زنم فریاد

_______________________

روز میلاد تو امامانت

با ملائک شدن ثناخوانت

بعد بوسه به رو و چشمانت

همه بوسیده اند دستانت

در دو عالم زبانزدی ساقی

عالمی فانی و تویی باقی

_______________________

همه مبهوت احتشام تو اند

کل ایران همه غلام تو اند

کفتر جلد روی بام تو اند

آذری ها مرید نام تو اند

اینچنین میکنند از تو یاد

یابن ام البنین ائوون آباد

_______________________

بس که بر عهد خود عمل کردی

پرم از عشق و از غزل کردی

رخنه در قلبم از ازل کردی

مشکل آوردم و تو حل کردی

چاره ساز مسائل مشکل

نظری کن به ما ابوفاضل

_______________________

ساقی خانواده ی خورشید

ساغر چشم های پر امید

هر که آمد زما ، نسب پرسید

گفته ایم حرف حقِ بی تردید 

ما همه نوکریم نسب به نسب

خاک پای تو ایم خدای ادب

_______________________

شعله ی سوز آه ثارالله

لشگر و هم سپاه ثارالله

ای به دستت نگاه ثارالله

حضرت مهر و ماه ثارالله

بر دلم مهرت از ازل افتاد

شیر ام البنین حلالت باد

_______________________

مدح تو بیش از آنچه گفتم بود

گفتم اما ببخش کم هم بود

تا تو بودی حسین بی غم بود

دست تو تا همین که پرچم بود

سمت خیمه غمی نمی تابید

فارغ از غم رقیه میخوابید

_______________________

بس که برتو حسین باور داشت

با تو انگار که دو لشگر داشت

لشگری مثل تو برادر داشت

تا تو بودی علی اصغر داشت

بین آن و دشت و قوم درنده

شد حسین هم به تو پناهنده

_______________________

رفتنت از حرم مسلم شد

نگرانت دم مخیّم شد

تا که رفتی دلش پر از غم شد

سایه ات تا که از حرم کم شد

نگران حرم شد و معجر

لرزش دست هاش شد بدتر

_______________________

وای از آن لحظه ای که غوغا شد

حرمله با کمان محیا شد

غرق تیر عدو سراپا شد

در میان خیام بلوا شد

خیمه ها غرق ترس شد کم کم

شد گره های روسری محکم

_______________________

رامین برومند(زائر)

Insta:Zaer.poet