به زخم قلب همه عاشقان نمک زده اند
که نازدانه ی ارباب را کتک زده اند

یکی دو تاست مگر زخم های آبله اش
چه می شد این همه سنگین نبود سلسله اش

چه می شد این همه بازوی او کبود نبود
دلیل قدِّ خمش کوچه ی یهود نبود

چه می شد این همه از ناقه اش نمی افتاد
که ضربه های سنان را نمی برد از یاد

در آسمان کبودش دگر ستاره نداشت
چه بود قصه؟دگر گوش و گوشواره نداشت

خدا کند به زمین خورده ها نفس بدهند
عقیق سرخ پدر را دوباره پس بدهند

خدا کند که دگر سنگ بر جبین نخورد
سه ساله ی احدی بی هوا زمین نخورد


سزای دخترکی بی پناه، توهین نیست
که دست هیچکسی مثل زجر سنگین نیست

###

خرابه حال و هوای خزان گرفته پدر
چقدر موی سرت بوی نان گرفته پدر

چقدر چشم به راهت شدم...کجا بودی
خدا نکرده مگر زیر دست و پا بودی

چقدر وضع تنت نامرتب است پدر
هنوز روی لبت رد مرکب است پدر