بند ۱
غربتت حال منو بد میکنه
من چقد واسه تو غصه خوردم
هرجایی که تنهای تنها موندم
اسم تورو با بغض و گریه بردم
عالی ترین مقام این جهانی
همه میگن امام حسن کریمه
من دست به دامن توهستم عشقم
عالم ببین آقای من کریمه
یه روز میشه مدینرو ما بچه ها میسازیم
به گنبد طلایی تو ما آقا مینازیم
آقای من آقای من
◀️بند ۲
داره وجود من رو میسوزونه
اینکه میبینم زائری نداری
حتی شبا نمیشه شمعی روشن
واسه ی تو نمیشه گریه زاری
کاش میتونستم قدمی بزارم
توی بقیع و روضه ایی بخونم
روضه ی مقتل و غریبی تو
تا که بره ز دستم آقا جونم
غم تو دلم فراوونه آقا دارم دق میکنم
تا روضتو شنیدمو یکسره حق حق میکنم
آقای من آقای من
◀️بند ۳
کاری ندارم جز سرودن تو
مدح و ثنای تو قشنگ ترینه
کاری که میشه کرد همینه ای دوست
بخونی واسه غریب مدینه
نه سنگ قبری داری و نه پرچم
نه صحن و گلدسته های طلایی
عیبی نداره آقاجون همین بس
تو عشق اول دلای مایی
آسمون مدینه باز داره میباره بی امون
دل همه افلاکیان از غصه تو شده خون
آقای من آقای من
- چهارشنبه
- 15
- شهریور
- 1402
- ساعت
- 0:18
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
مجید آقاجانی
ارسال دیدگاه