میان ثانیه هایی که بی تو می گذرد
بـرای دیده ی مـا گریه ای مهیّا کن
«چموش!ای قلم!ای جوهر!ای مرکّب من
بیـا کـمی بـه خـدا بـا دلـم مـدارا کن»
کجا کشیده مرا این غزل؟ نمی دانم
که گفت قافیه ات را نثـار زهرا کن
زدم به نام تو شش دانگ شعرهایم را
قبـاله ی غزلـم را بگیـر و امضـا کـن
- یکشنبه
- 24
- دی
- 1391
- ساعت
- 15:46
- نوشته شده توسط
- یحیی
ارسال دیدگاه