بند?
میون حجره تشنه لب، دارم میمیرم
بیا بابا رضا برس به داده حالم
بیا بابا ببین که از ظلم کنیزا
قدم کمونه، از عطش اسیره نالم
رو چشمای من
در رو میبندن
بِهِم میخندن
میگم با غم و دردم
اُمُّ الْفَضل جگرم سوخت
با زهری که تو دادی
کل بال و پرم سوخت
? واویلا امون ای دل ?
بند??
این نفسای آخری میاد به یادم
کوچه های مدینه و روضه ی مادر
از این میسوزم که چرا وَ به چه جُرمی
مادره من رو میزدن یه عده کافر
میخونم هر دم
با ناله و غم
با اشک ماتم
نامردا نزنیدش
فاطمه بی گناهه
یک زن بین چهل تا
نامحرم، بی پناهه
? واویلا امون ای دل ?
بند???
تنم روی بومه ولی کبوترا با
بال و پراشون واسه من شدن سایه بون
زنده شده تو خاطرم کرب و بلا و
اونجایی که تنِ حسین میسوخت توی خون
میسوخت تو گودال
تشنه و بی حال
در بین جنجال
غرق خون، زیر مرکب
جسمش شد نامرتب
پیچید تو همه ی دشت
ای وای از دل زینب
? واویلا امون ای دل ?
- چهارشنبه
- 29
- شهریور
- 1402
- ساعت
- 15:43
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
طاها تحقیقی
ارسال دیدگاه