بند اول:
سلطانِ سلاطینه جهانه قمر
زوره بازوهاش فوق بیانه قمر
بی رقیبه میون میدون نبرد
الگوی دلیران و یَلانه قمر
قمر الاَقماره و با عزت و سالاره
واسه لشکر عدو نذاشته راه چاره
زلزله به پا میشه با قدمش تو میدون
مثل حیدر و حسن یک اَسدِ کراره
با ابهّت، میزنه چه مرتب
ضربه هاشو، با تمامیه قدرت
واسه اینکه، حسّاسه روی ناموس
ابوفاضل، شده معنیِ غیرت
یا قمر یا عباس
بند دوم:
نعم المولا و نعم الامیره قمر
پهلوان و خیلی بی نظیره قمر
عزرائیل میشه روی سره دشمنا
با تیغش جونشونو میگیره قمر
قمر الافلاکه و شده کفیل الزینب
برا قدرتش شده به قدرت الله منصب
دشمنش میترسه وقتی که میبینه عباس
میزنه نقاب و میشینه بالای مرکب
میده جولان، شده خالق طوفان
یلِ گُردان، شده معرکه گَردان
شیرِ حیدر، پسرِ ام البنین
ابوفاضل، صاحب تیغ بُرّان
یا قمر یا عباس
بند سوم:
قهرمانه بدون تکبّر، قمر
داره در هر فنونی تبحّر، قمر
وقتی که می زنه به یسار و یمین
از کُشته میدونو میکنه پُر، قمر
وای از اون لحظه که پاش میون میدون وا شه
محشری با یک نگاه حیدریش برپا شه
همه می بینن که از هر طرفی رد میشه
فرشی از جنازه ی یَلا به زیر پاشه
احتیاجی که نداره به شمشیر
میره تو قلب عدو مثه یک شیر
وقتی که سرها رو می زنه یک جور
ملک الموت روی عرش میگه تکبیر
یا قمر یا عباس(ع)
- چهارشنبه
- 29
- شهریور
- 1402
- ساعت
- 18:16
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
طاها تحقیقی
ارسال دیدگاه