?بند اول:
حالم پریشونه خیلی دلم خونه
هر شب سرم رو میذارم رو خاک ویرونه
جز خواهرت درد منو هیچ کی نمیدونه
تا اشکم میریزه میسوزه، چشای من
تا میگم بابایی میگیره، صدای من
راحت بگم زخمیه از سر، تا پای من
بابا ببین پرم شکسته
شبیه تو سرم شکسته
حرمت معجرم شکسته
?بند دوم:
کجا بودی بابا دلم هزار راه رفت
تنهای تنها دخترت صحرا به صحرا رفت
تو کوچه ها با قد خم شبیه زهرا رفت
به اشک من خندیدن، اما نیومدی
مردم دورم رقصیدن، اما نیومدی
گوشواره مو دزدیدن، اما نیومدی
نگفتی دخترت اسیره
نگفتی بی بابا میمیره
اومدی اما خیلی دیره
?بند سوم:
بی حال و پژمردم از بس کتک خوردم
نامحرما ریختن سرم تا اسمتو بردم
عمه اگه پیشم نبود همونجا میمردم
کار اهل شامه این قدّه، کمون من
یادگار زجر این لکنت، زبون من
با تازیونه بس که افتاد، به جون من
تنم شده پر از کبودی
عمو نبود تو هم نبودی
میون اون همه یهودی
شعر محمدرضا محمدی
- چهارشنبه
- 29
- شهریور
- 1402
- ساعت
- 18:46
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
ارسال دیدگاه