چشای زخمیتو به روی من نبند همسفرم
داری میری برو ولی منم ببر ای همسرم
قسمت این بوده که بری و تنها بمونم
بی تو عزیز خسته جون همدم غم‌ها بمونم
زخمی شده بال و پرت انگار
میذاری دستتو روی دیوار
یه تیکه از تنت روی مسمار
مرو مرو مرو مرو
میزدنت توی همین کوچه
خوردی زمین تو بین این کوچه
مادر و در میخ و زمین کوچه
مرو مرو مرو مرو
مرو مرو مرو مرو زهرا
یه کوچۀ تاریک و تنگ یه کوچۀ پر دود و آه
چهل تا مرد جنگی و یه مادری هم بی گناه
به روی پنجه های پا رفتم و بالاتر کشید
دستی که از من رد شد و به صورت مادر رسید
دور و برت شده پر از هیزم
به زیر دست و پا تو میشی گم
همه زدن همه همین مردم
مرو مرو مرو مرو
نمیدونم چرا چشات تاره
آخه همش دستت به دیواره
چیزی شده با من بگو آره
مرو مرو مرو مرو
مرو مرو مرو مرو زهرا
نه ساله با تو بودم و با تو نبودنو نخواه
تموم خاطراتمون با رفتنت میشه تباه
وصیتای آخره دل منو نکن کباب
انقد نگو بالاسر حسین بذار یه ظرف آب
شد تقسیم کفنا با زینب
شنید چارتا کفنه تا زینب
گفت حسین بی کفنه یا زینب
مرو مرو مرو مرو
سفارشای آخره مادر
روز دهم بزن دم آخر
بوسۀ آخرو زیر حنجر
مرو مرو مرو مرو
مرو مرو مرو مرو زهرا
- سه شنبه
- 4
- مهر
- 1402
- ساعت
- 22:9
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
رضا نصابی
ارسال دیدگاه