تا چِشمِه سارِ دِیدِه را دَر غُربَتَش جِیحُون کُنم
با دِل فِگارِی میرَوم مینای دِل پُر خُون کُنم
آلاله اِم را جُستجُو بر سِینهء هامون کُنم
با اَشگِ دِیده شُستِشُو آن قامَتِ گُلگُون کُنم
سَر نَهم بَر دامَنش میبَرَم پیراهنَش
دَر قَتلگه پیراهنَش دُشمَن به غارَت بُردِه بُود
اَنگُشتَرش را سارِبان وَقتِ اِسارَت بُرده بُود
اَطفالِ ماتَم دِیدِه را آرام و طاقَت بُرده بُود
با حَسرتِ دیدارِ او ما را بِه غُربَت بُرده بُود
تا بِجُویَم مأمَنش میبَرَم پیراهنَش
رَفتَم سَفر اَمّا نَرفت از سَر هَوای حالِ او
روزِ وِداعَش مُحَنت و تاب و تَبِ اِقبالِ او
کِی میرود از خاطِرَم پا بَندِیِ آمالِ او
دَر آخَرِین دِیدارِ او بی تابیِ اَطفالِ او
بُودی مُحبّت با مَنَش میبَرَم پیراهنَش
مَحرُوم ماندَم گر دُو شَب زِآئینهء رُخسارِ او
بَر ناقهء عُریان مَرا حاصل شدِه دِیدارِ او
او دَر نَوا خوانی و مَن دِلخَستِهء غَمبارِ او
بِشکستِه ام با چُوبهء مَحمل سَر از اَسرارِ او
دیدَم به کُوی و بَرزَنَش میبرَم پیراهنَش
آن ماهِ خاکِستَر نِشین بَر نِی نَوایم می سُرود
مَن دَر بُکا و اِبتلا او دِیرِ راهب
می غُنُود
دَر طَشتِ زَر با خِیزَران لَعلِ لَب از هم می گُشُود
با اِلتیامِ نَغمَه اش ما را تَسلّا
می نِمود
مَستَم زِ مُصحَف خواندَش میبَرَم پیراهنَش
بَر خارِه رَه پِیمُودَنم تا گُوشهء وِیرانَه بُود
سَر مَنزلِ آوارگی بَر زِینَبَش غَمخانه بُود
مَنزل بِه مَنزل آتَشِ شَمعِ مَرا پَروانه بُود
صُبح و مَسای ما قَرِین با طَعنهء بیگَانه بُود
ازِ آرزوی دِیدنَش میبَرَم پیراهنَش
واماندِه از ما کُودَکی در کُنجِ وِیران جان فِشاند
با عَمّه نِجوا کَردَنش بَر لُوحِ جان آتَش نِشاند
داغِ رُقیّه پُشت من بِشکست و غَم دَر سینَه ماند
شد داغدارَش #ممتنع با سُوزِ دِل مَرثیِه خواند
شد خَرابه مَسکَنش میبَرَم پیراهنَش
#ممتنع_اصفهانی
- شنبه
- 22
- مهر
- 1402
- ساعت
- 20:3
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
ارسال دیدگاه