بند اول (حضرت زینب(س))
اسمت دلیله بارونه منه
زینب مددی درمونه منه
دستم بی بی به دامان توئه
یک گوشه نگات سامونه منه
کِیْ میشه بگی یک شب زِ کرم
این نوکره من مهمون منه
از قدیم ندیما توی فطرتم
عاشقه شما و خونوادتم
کاشکی کم نشه بهت ارادتم
تا نوکرم بی بی با عزتم
شد نوکریم همه جا شهرتم
اسمه شما دلیله غیرتم
من عاشقه شهادتم..
بند 2 درد و دل با شهید...
دل ها ز غمت آکنده میشه
راهت چراغه آینده میشه
هرکی مثه من جامونده رفیق
پیشه بی بی باز شرمنده میشه
هرکی که نداشت عشقه شهدا
تو هر دوجهان بازنده میشه
تا رسیدی قلبه ما جلا گرفت
همه جا یه بوی جان فزا گرفت
شهرمون هوای کربلا گرفت
اقباله من چرا اینجوریه؟
قلبم پر از غمه محجوریه
اما بازم تو دلم نوریه
شهید میشم تو توسوریه...
آقا شهدا مجنون تو اند
هر شب تو حرم مهمون تو اند
خوشبحالشون چون جمعه شبا
با مادره تو گریون تو اند
با نیمه نگاه کردی انتخاب
این شهادتو مدیون تو اند
(این قسمت دوبار تکرار میشه... و دو دوبند خونده میشه بر خلاف بند های دیگه)
1.ما با این که از حرم ها دوریم
واسه خواهرت آقا پرشوریم
همه ذورقی و زاهد پوریم
2.آقاجون بکن به ما تکریمی
واسه مرگمون بگیر تصمیمی
که بشیم حتم لو و ترمیمی
آرامشم تنها خواهشم
هرجا باشی من همونجا خوشم
واسه بی بی خودمو میکشم
یه کاری کن شهید بشم...
- شنبه
- 22
- مهر
- 1402
- ساعت
- 22:50
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
مرتضی سراوانی گرگانی
ارسال دیدگاه