لیلا نبودی و خدات بود
تو گوش من دائم صدات بود
وقتی گلت میرفت به میدون
پیش چشام اشک چشات بود
براش مادری کردم
تا نباشه جات خالی
لحظه ی وداع ما
حرم داشت عجب حالی
حسین داشت چه احوالی
با رفتنش شکسته شد دلم دلم دلم
مرغ به خون نشسته شد دلم دلم دلم
دوباره زار و خسته شد دلم دلم دلم
آه لیلا نبودی نبودی نبودی۸
بند دوم
پشت سرش اشک حرم ریخت
روی دلم آوار غم ریخت
دل کندن از رعنا جوونت
داداشمو خیلی بهم ریخت
همینکه به میدون رفت
گریه هات اومد یادم
باصدای تکبیرش
یاد حیدر افتادم
ذره ذره جون دادم
کاشکی میشد بهش بگم بمون بمون بمون
نذار که سایه ت بشه کم بمون بمون بمون
پشت داداشم میشه خم بمون بمون بمون
بند سوم
وقتی علی اکبر زمین خورد
سوی چشامو اشک غم برد
تا که بره پیش جوونش
تو را(ه) حسینم صد دفه مُرد
چه خوبه ندیدی که
دور اون چه غوغا شد
بین لشکر گرگا
اکبرا اربا اربا شد
قامت باباش تا شد
پخشه تو صحرا بدن علی علی علی
چیزی نمونده از تن علی علی علی
حسین صدا هی میزنه علی علی علی
- یکشنبه
- 23
- مهر
- 1402
- ساعت
- 15:30
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
مرتضی سراوانی گرگانی
ارسال دیدگاه