بین خرابه - حالم خرابه
حتی نشستن - واسم عذابه
از من نمونده - جز نیمه جونی
مویی که سوخته - قدّ کمونی
دیگه گرد پیری / رو چهره م نشسته
هم دندون شیریم / هم پهلوم شکسته ۲
واویلا رقیه
از زجر نامرد - دل غرق خونه
توو صورتم زد - با تازیونه
از کوفه تا شام - حرفای بد زد
پهلوم شکسته - از بس لگد زد
از بالای مرکب / دستاشو که بند کرد ...
از موهام گرفت و / از رو خاک بلند کرد ۲
واویلا رقیه
زخمات عمیقه - ابروت شکسته
روی محاسن - خون لخته بسته
دندون خونی - لبهای خونی
موهای سوخته - بابای خونی!
چهرَت ناشناسه / آه ای دادِ بیداد
از بس که سر تو / از رو نیزه افتاد ۲
واویلا رقیه
این بوی خونه - یا بوی آبه؟
بابا نگو که - بوی شرابه
دیدم سرت رو - تو طشتِ زر بود
خون گریه می کرد - زهرا اگر بود
دیدم اشک غربت / از چشمات می ریزه
دیدم که تو دیدی / صحبت از کنیزه! ۲
واویلا رقیه
- پنج شنبه
- 18
- آبان
- 1402
- ساعت
- 15:27
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
بهمن عظیمی
ارسال دیدگاه