• جمعه 2 آذر 03

 محسن حنیفی

حضرت علی اکبر(ع) -(ممسوس ذات بوده‌ای از صبح خلقتت)

168

ممسوس ذات بوده‌ای از صبح خلقتت
نور پیمبر است نمایان به طلعتت
 
آن آیه ای که خوانده شده لحظه وداع 
واژه به واژه داده گواهی به عصمتت

تو رفتی و محاسن بابا سپید شد 
چشم اذان نظاره گر قد و قامتت

 از سرخی عقیق پدر تشنگی بنوش
 وقتی نکرد خوشه ی سبزی اجابتت

آه از نهاد قدسی لیلا بلند شد 
تا پا نهاد نیزه به صحن قداستت

 تقدیر را به دست خودت میزدی رقم 
"قسمت" گریست بر تن قسمت به قسمتت 

 نزد رواق خون تو زانو زده است عرش
صورت گذاشت وجه خدا روی صورتت

 آرام‌تر حدیث‌کسا! دست و پا بزن 
پاشیده بین دشت حروف روایتت

تقسیم جسم پاک تو در گوش دشت گفت 
در درک خاک تیره نگنجد نهایتت

ناحیه‌ ای مقدسه در بین این عبا است
جمع است در  عبا فقرات زیارتت

اعجاز معجر است پدر، جان نداده است
جان می سپرد با نفحات مصیبتت

  • جمعه
  • 26
  • آبان
  • 1402
  • ساعت
  • 14:50
  • نوشته شده توسط
  • یوسف اکبری

برای بارگذاری فایل در سایت اکانت مداحی بسازید



ارسال دیدگاه



ورود با حساب گوگل

ورود کاربران