تا آشنا شدم آقا، با كربلای تو
نفس كشیده ام همیشه، تو روضه های تو
روز و شب این دل تنگم، بیاد حرم می گیره
مثل شب های محرم ،دل من رو غم می گیره
این دل دیوونه ،داره می خونه
برای كربلا می میرم، خدا می دونه
بیاد شش گوشه ی تو،آروم نداره دل
برای دیدن حرم،چه بیقراره دل
از چشای بیقرارم،شبیه یه ابر پاره
روز و شب از غم دوری، بارون گریه می باره
این سینه بی تابه،مست سردابه
اونی كه كربلا می بره،خود اربابه
این دل دیوونه ،داره می خونه
برای كربلا می میرم، خدا می دونه
زیارت كرببلا،اگر كه پا بده
می خوام خدا به عشق تو ،به من بها بده
دل زار من شب و روز، می گیره برات بهونه
آرزوش اینه كناره،ضریح آقاش بمونه
این دل دیوونه ،داره می خونه
برای كربلا می میرم، خدا می دونه