مناجات با امام حسین گریز به قتلگاه(چهارپاره محاوره ای)

میدونم غلام خوب زیاد داری

اما من مثل تو هیشکی ندارم

میدونم خودم بدم تو خوبی که

میدونی چقدر حسین دوست دارم

.

جنس بنجلم تو خلقت خدا

بدی مو ندید بگیر بخر منم

چی میشه مثل غلام سیاه بکش

دست مهربونت و   سر منم

.

مادرم یادم داده بگم حسین

پدرم گفته بگم نوکرتم

اینکه عشقتو به من داده خدا

تا همیشه مدیون مادرتم

.

میدونم خودم به درد نمیخورم

بدیام زیادی به شمار میاد

چیزی که به درد نخور باشه یه روز 

میدونی یه روز آقا به کار میاد

.

بذار این گوشه کنار تو هیاتت

منم از سیاهی لشکرات باشم

یا که مثل فرش تو حسینیه

خاک زیر پای نوکرات باشم

.

خودتم خوب میدونی عزیز من

تو بساطم به جز آهی ندارم

هر کجا برم منو رد میکنن

آخرش جز تو پناهی ندارم

.

تا نفس دارم برات سینه زنم

تویی ارباب منو ، منم غلام

همه ترکم میکنن یه روز ولی

این تویی که میمونی فقط برام

.

چجوری براتو گریه نکنم

گریه کردن برا تو عبادته

چجوری براتو گریه نکنم

گریه انتهای هر سعادته

.

سپری شده تموم عمر من

زیر بیرق و کتیبه و علم

همیشه میلرزونه دل منو

شعرهای کتیبه،شعر محتشم

.

از یه قطره آب شده مضایقه

نداریم که روضه سنگین تر از این

شنیدم تو تشنه بودی و جلوت

بیشرف آبو میریخت روی زمین

.

میکشه منو غم تو تا ابد

لطمه میزنه برات سینه زنت

مقتل آورده که دق دادن تورو

آخرم با قتل صبرکشتنت

رامین برومند(زائر)

1403/04/16