چشم من را غرق بارانش کنید
جرعه جرعه روضه مهمانش کنید
این دل دنیایی وا مانده را
در غم هجران پریشانش کنید
نیست مقبولش اگر این حال من
آنچه یارم خواسته آنش کنید
نوکرش را در پی دیدار او
راهی کوه و بیابانش کنید
درد عشقش را به جانم می خرم
نیست لازم اینکه درمانش کنید
وصله ی ناجورم اما آمدم
کاش من را خار دامانش کنید
گریه بر هر درد بی درمان دواست
رزق اشکم را فراوانش کنید
اسم و رسمم را بگیرید و بجاش
خادم شاه خراسانش کنید
فاطمه ما را دعا کرده یقین
جان ما را روضه گردانش کنید
روضه های فاطمه نا گفتنی ست
با کنایه گفته... آسانش کنید:
یاس باغ مرتضی پژمرده شد
ساقه اش با میخ در آزرده شد
۱۴۰۳/۰۷/۲۳
- دوشنبه
- 23
- مهر
- 1403
- ساعت
- 19:26
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسین رحمانی
ارسال دیدگاه