خدا گفته ست با جبرییل، وقتِ خلقتِ انسان
محمد(ص)شهر علم است و علی(ع)درب ورود آن*
همان شهری که نه! آغاز و پایانش مشخص نیست
همان علمی که دارد ریشه در خط به خطِ قران
همان علمی که با وحی الهی دلنشین تر شد
در آیه آیهٔ أعراف و إبراهیم و ألرحمن
همان علمی که با وحدانیت انداخت بت ها را
به روی خاکدانِ این زمینِ مملو از عصیان
همان علمی که با بعثت؛ خریدارِ محبت شد
تمام خارها گل داد بعد از بارش باران
همان علمی که دارد آبرو از پنج تن؛ تنها
گرفت از اولین روزِ ازل در جانشان جریان
همان علمی که زهرا(س) در صحیفه پیش بینی کرد
نوشت از سرنوشتِ تک تکِ آیندگان؛ هرآن
همان علمی که حیدر را سرآمد کرد در عالم
وَ قران را کتابت کرد و إحیا کرد صد سلمان
اگر تردید داری که علی(ع) علامه پرور هست
بپرس از جرج-جرداقی که شد نهج البلاغه-خوان
همان علمی که مولا را به سائل سوق میداد و
نشد یک عمر! حتی در رکوعش غافل از "احسان"
همان علمی که صیقل داد با آن ذوالفقارش را
بصیرت ریخت در تیغی که شد نام آورِ دوران
چه علمی بود که شد بانیِ صلحِ حسن(ع) حتی
چه صلحی بود که شد سخت، جنگ تن به تن حیران
چه علمی! ضربِ شمشیرِ حسین بن علی(ع) بود و
فرود آمد به فرقِ کفر و باطل؛ کاری و برّان
چه آقایی! که علمش رنگی از آزادگی را داشت
أبالأحرار نامش بود و شد اسطورهٔ ادیان!
* قال رسول اللّه(ص):
أنَا مَدینَةُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ العِلمَ فَلیَأتِ البابَ
پیامبر خدا(ص): من شهر دانشم و علی(ع) دروازه آن است. آن که دانش میخواهد، باید از [این] دروازه در آید.
ابن عبّاس؛ المناقب، ابن شهرآشوب، ج۲، ص۳۴
- چهارشنبه
- 9
- آبان
- 1403
- ساعت
- 12:33
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه