بسکه با جرأت حریف دشمن گمراه شد
کوه؛ با این استقامت نزدِ ایران، کاه شد
آن زمستانی که شد فصلِ بهارِ همدلی
خارِ چشم دشمنان و عده ای بدخواه شد
تاج و تختِ ذلّت از بنیان شکست و خورد شد
عزّت و غیرت بلایِ جانِ هر خودخواه شد
ظلم شد نابود؛ در حولِ مدارِ اتحاد
سرزمینم غرق در آرامشی دلخواه شد
با دعایِ دستِ روح الله(ره) برکت بازگشت
دستِ ناپاکِ چپاول از وطن کوتاه شد
فارس و کرد و بلوچ و لر، عرب تا آذری
با هدفهایِ امام عاشقان همراه شد
مرگِ استبداد را در اوجِ استقلال دید
هر که از پیروزیِ این انقلاب آگاه شد
پرچم سبز و سفید و سرخ شد ناموسمان
تار و پودش یاعلی(ع) گفت و عدالتخواه شد
تا که جمهوری اسلامیِ ایران شد "حرم"
با شهیدان؛ کوچه هایش هم زیارتگاه شد!
- چهارشنبه
- 9
- آبان
- 1403
- ساعت
- 17:8
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه