میشود درگیر با آیاتِ ناب و پُر فروغ
آنکه گردن داده باطل را و رفته زیرِ یوق
رو شده ذات پلید عده ای باطل پرست
چونکه میدانند توهین و جنایت را نبوغ
پست فطرت ها نمیدانند با این شیوه ها
میشود برعکس، دورِ حق هر آیینه شلوغ
عده ای هتاک میخواهند خاموشَش کنند
با جسارت، بی درایت، با نفهمی، با دروغ
نورِ قران عین خورشید است و از جاهل بپرس
میشود خورشید آیا با نسیمی بی فروغ؟!
ابن حنا رنگی ندارد! به خدا کهنه شده
با کنج اندیشان بگو این شیوه ها کهنه شده
وحیِ مُنزل! قلعهٔ آیینه، قران است و بس
روشنی بخشِ رواقِ سینه، قران است و بس
آنکه از دل آیه، آیه، آیه، می سازد حرم
پاک میگردانَد از هر کینه، قران است و بس
میدهَد بر قلب هایِ داغدیده التیام
مرهم دلتنگیِ آدینه، قران است و بس
زینتِ دینِ مسلمانی ست! خیرِ پُر بهاست
گنجِ بی پایانی از دیرینه، قران است و بس
شد مزیّن به هزاران درّ و گوهر از ازل
تا ابد دریایی از گنجینه، قران است و بس
بر محمد(ص) وحی شد مکتوب کرد آن را علی(ع)
یک کتابِ نابِ با پیشینه، قران است و بس
عاقبت هر کس که شد درگیر با این آیه ها
سخت بر جانش می افتد آتش قهرِ خدا!
- شنبه
- 12
- آبان
- 1403
- ساعت
- 12:35
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه