از این حرم نفسِ مستجاب را ببرید
هزار فیض، هزاران جواب را ببرید
دعای گوشه نشینان بلا بگرداند
دعای حضرت عالیجناب را ببرید
نگاه سامره‌ایِ امامِ ما کافی است
اگر به حشر بگویند عذاب را ببرید
قسم به نورِ جبینش که در حضورِ امام
نیاز نیست به غیر، آفتاب را ببرید
برای هر گره‌ی خود برای هر بن‌بست
هزار چاره‌‌ی دور از حساب را ببرید
من آن خسم که به دستان سیل می‌گردم
به آن حرم منِ خانه خراب را ببرید
میانِ کوچه امامم نفس نفس می‌زد
حیا کنید زِ دستش طناب را ببرید
امام و بزم حرام و چرا نمی‌گویند
که از مقابل آقا شراب را ببرید
کشیده بر جگرش زهر شعله، اما گفت:
که جدم آب نخورده‌است آب را ببرید
حکیمه خواهر او دید دست و پا زدنش
کنار او پسری دل کباب را ببرید
صدا زدند برای تنِ مبارک او
گل و گلاب و کفنهای ناب را ببرید
میان کرببلا خواهری صدا می‌زد
که هلهله نکنید، اضطراب را ببرید
اگر به مرکب خود می‌دهید حرفی نیست
دو جرعه هم سوی گودال آب را ببرید
از آنطرف سرِ اصغر به نیزه می‌آید
از این طرف روی ناقه رُباب را ببرید
(حسن لطفی ۴۰۳/۱۰/۱۵)
- پنج شنبه
- 20
- دی
- 1403
- ساعت
- 17:42
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسن لطفی
ارسال دیدگاه