شهادت حضرت علی اکبر ع

تا که به معرکه قدمش را پسر گذاشت

دستش پدر زحسرت دل روی سر گذاشت

.

با رفتنش به هر قدمی سوی قتلگاه

بر روی قلب مضطر بابا شرر گذاشت

.

با زوره نیزه تا که ز مرکب به خاک خورد

آتش به جان لیلی خونین جگر گذاشت

.

یوسف دریده گشته و یعقوب سینه خیز

زانو به خاک های ز خون غوطه ور گذاشت

.

داغ پسر ببین نه فقط چشم و بر کمر

بر روی زانوان پدر هم اثر گذاشت

.

آرام هم نشد چقدر صیحه زد حسین

سینه به سینه ی پسرش آنقدر گذاشت

.

خندید لشگری و امامی هم اشک ریخت

این غم چه آتشی به دل شعله ور گذاشت

.

آنجا حسین خواست که قالب تهی کند

صورت به صورت علی اکبر اگر گذاشت

.

صورت چه صورتی!؟علی اکبر چه اکبری!!!

دشمن ز صورت و بدن اصلا مگر گذاشت؟!

.

بلوا شد و صدا به حرم رفت……،حسین مُرد

آتش به جان اهل حرم این خبر گذاشت

.

زینب رسید و جان دوباره حسین گرفت

تا دست خود به شانه ی آن محتضر گذاشت

.

.

کار حسین نبود که برداردش ز خاک

قطعه به قطعه روی عبا چند نفر گذاشت

رامین برومند(زائر)