مستیم از شرابِ علی جام پشتِ جام
ای جامِ آخرینِ تو ما را علی الدوام
دارد عبایِ تو به خودش عطرِ ده قعود
دارد عبایِ تو به خودش عطرِ ده قیام
اصلاً عجیب نیست که سهمِ تو غربت است
ای دومین حسن ؛ حسن ابنِ علی سلام
ما حجْ بدونِ یادِ تو هرگز نرفته ایم
بی تو حرام باد به ما مسجدالحرام
حتی شکنجه گر ز غمت گَشته نوحه گر
شاها چه کرد لطفِ شما با دوتا غلام
بر لطفِ تو چرا نکند آدمی طمع
وقتی که خورده است از این سفره جن طعام
چیزی ز تیزی و بُرِشَت کم نمی کند
تحتِ نظر گرفتنِ یک تیغِ در نیام
دورت نظامیان همه انگار غافلند
کز تو گرفته عالمِ هستی به خود نظام
در وارثان تیغِ علی دیده ام چنین
باید که تیغِ او برسد دستِ یک امام
کی می رسد به جعفرِ کذاب ها دودم
باید کُنَد فقط پسرت کار را تمام
آری همان پسر که به هر ظلم خاتمه
آری همان پسر که به هر زخم التیام
آری همان پسر که دمِ آخرینِ تو
گیرَد سرِ تورا به بغل غرقِ احترام
بابِ گریز روضه شده آب خوردنت
وقتی که می خورد لب و دندانتان به جام
باید نوشت آخرِ این شعر را حسین
باید که گفت در غمِ هر شاه یا حسین...
محسن کاویانی
- یکشنبه
- 9
- شهریور
- 1404
- ساعت
- 20:24
- نوشته شده توسط
- امام هشت
- شاعر:
-
محسن کاویانی
ارسال دیدگاه