من امـشـب عهدو پـیـمـانـی دوبـاره
مـیـــان بـزم گـلهـا بـا تـو بـسـتــم
ببـخـش آقا اگر درپای سفرات
"نمک خوردم نمکدان را شکستم"
بـه درگـاه خـداونــدی تـو هرشب
وسـاطـت مـیـکنـی بـر روزی ما
خـبـر داری که مــا غــرق گناهیم
ولــی بــازم کـنـی دلـــسوزی ما
بــرای دیـــدن یــک تــار مـویت
چــه زیـبـا مـیـشود مـنت کـشیدن
شـنـیـدم بـر لـبـت خال قشنگیست
"شـنـیـدن کـی بـود مـانند دیــدن"
چـه مـیـشد لااقــل یـک روز جمعه
مـیــان جـمـع مــا بد بـگـذرانی
کـدامـیـن روز از ایــــام هــفـتــه
مــیــان عـاشـقـانــت جـمـکــرانی؟
مـیـــان خـیـمــه چـشــم انـتـظاری
غـریـب وبی کس و افسرده ماندم
سـیـاهــی بـیـن چـشـمـانـم نـمانده
که از بس جمعه ها را ندبه خواندم
تـمــام دلـخـوشی در مـن جوانیست
کـه آن را نــذر چـشـمـان تـو کـردم
بـــیـــا ای کــعـبـه امــیــد دلــهـــا
الــهــی مـن بـه قـربـانـت بـگــردم
ولــی یـک روز ایـن چشم انتظاری
بـه پـایـان مـیرسد با فضل و نورت
بـه امـیـد هـمـان روزی کـه من هم
زنـم شـمـشـیر در وقـت ظـهــورت
منبع:گل وازهای اشک