اسرار نهان را سَرِ بازار کشیدند
 آتش به دل حضرت ارباب کشیدند
دروازه ساعات که در شأن حرم نیست
  ناموس خدا را به اَنظار کشیدند
بازار یهود آبروی اهل حرم رفت
  از پیروهن پاره ما کار کشیدند
با سوت و کف و هلهله و رقص و جسارت
دردِ دلِ ما را همه جـــــار کشیدند
تا خواست تماشاییمان کرد به سختی
 با بی ادبی در بَرِ حضّار کشیدند
ای کاش که چون کوفه غمِ سیلیِ مان بود
 ما را بسوی مجلس کفّار کشیدند
ای کاش فقط سنگ به سرها زده بودند
 بر گریه ی ما قهقه بسیار کشیدند
هر بار که بی عاریِ یشان خنده به ما زد
 زخمی به دلِ حیدر کرّار کشیدند
ای سهل بگو از صدقه سوخت دلِ ما
 خون از جگرِ احمد مختار کشیدند
از مردمشان هیز تر از آن خودشانند
 خون بود که از چشم علمدار کشیدند
با اینکه خدا حافظ ناموس خودش بود
 با حرف کنیزی به جگر خار کشیدند
ما را پس از آن بزمِ شراب اشک نمانده
 بس چوب به لب های گهربار کشیدند
با رأس بریده سخن این بود دَمادَم
 یک آیه بخوان کار به اغیار کشیدند