لحظه به لحظه زندگي نور اميد مي‏دهد
شام سياه، مژده‏ي صبح سپيد مي‏دهد
 گر که خداي مهربان بست به حکمتش دري‏
رحمت او به دست ما باز کليد مي‏دهد
چون غم و رنج و ابتلاء مايه‏ي اوج روح ما است‏
محنت ما ز رحمتش باز نويد مي‏دهد
 لطف خدا نگر که او از ره بنده‏پروري‏
هر غم و درد بنده را، مزد مزيد مي‏دهد
سنگ بلا نصيب هر شاخه‏ي پر ثمر بود
رنج، کجا زمانه بر شاخه‏ي بيد مي‏دهد
بر سر راه عمر ما، رهگذرند غصه‏ها
اي که عبور غم تو را رنج شديد مي‏دهد
هر چه خدا به ما دهد خير و صلاح ما بود
هر غم تازه مژده‏ي لطف جديد مي‏دهد
اوست خداي مهربان، اوست پناه بي‏کسان‏
اوست که نااميد را نور اميد مي‏دهد
درد از او شفا از او، هم اثر دوا از او
او به طبيب، حکمت و علم مفيد مي‏دهد
چون که حيات اين جهان فاني و عاريت بود
حق به جهان ديگري وعده وعيد مي‏دهد
پستي اين جهان نگر از ره سفله پروري‏
خون حسين ريزد و کام يزيد مي‏دهد
ارزش هر کسي (حسان) بسته به قدر علم اوست‏
حق به کتاب عالمان اجر شهيد مي‏دهد
شاعر:حبیب الله چابچیان