به ره رضا سپردم، دل درد آشنا را
به حريم عشق بردم، دل پاک بي‏ ريا را
من و دامن وصالش، من و درگه خدايي‏
که ز مهر مي‏نوازد، دل درد آشنا را
به در دگر نرفتم، ز در خداي هرگز
به جز از در رضايش که شفاست، دردها را
ز درش نديده ‏ام من، به جز از گره‏گشايي‏
دل من نمي‏شناسد به جز از رضا، رضا را
به رهش دو ديده دارم، همه اشک غم دمادم‏
ندهم ز دست هرگز! در خانه‏ي رضا را
به حريم عشق رو کن. به حريم کبريايش‏
که نظر کني دمادم، همه لطف کبريا را
ز در رضا طلب کن همه آنچه را که خواهي‏
ز شرار غم رهايي، هم ازين در است، ما را
به درش هماره رو کن. که ز لطف مي‏نوازد
دل دردمند ما را، دل‏زار بي‏نوا را
ز حضور بي‏ نصيبي، چو به غير رو نمودي‏
به جز از رضا که داند به بلاي ما، دوا را
نفسي بيا و بنشين. به حريم بارگاهش‏
که نظر کني دمادم همه جلوه‏ خدا را
به ره رضا روان شو که رضاي حق بيني‏
به مراد مي‏رساند ز کرامتش، شما را
به خدا، سر ارادت همه عمر برنگيرم‏
در عزت و کرامت، در بخشش و عطا را
بنواز «نسترن» را به کرامتي که داري‏
ز ره کرم برآور همه آرزوي ما را
 شاعر:نسترن قدرتی